اثر سدیم بوتیرات در حافظۀ کاری و سطح بیان سرمی فاکتور رشد عصبی در مدل حیوانی با استرس در دوران بارداری

مقدمه: احساس استرس در طی بارداری شایع می باشد و برخی زنان باردار میزانی از سطح اضطراب را تجربه می کنند. استرس قبل از تولد، فعالیت محور هیپوتالاموس -هیپوفیز -آدرنال در نوزادان و اثرات گیرنده های گلیکوکورتیکوئید در هیپوکامپ را تغییر می دهد. بسیاری از محققان مهارکننده های هیستون داستیلازی را به عنوان یک گروه جدیدی از دارو ها که شکل گیری حافظۀ بلندمدت را بهبود می بخشند، توصیف کرده اند. این دارو ها می توانند حافظه در حیوانات طبیعی همچنین در حیوانات با اختلالات مغزی را بهبود ببخشند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات محافظت کنندگی عصبی سدیم بوتیرات به عنوان یک مهارکنندۀ هیستون داستیلازی بر بهبود عملکرد شناختی در نوزادان موش صحرایی تازه متولد شده از مادر تحت استرس بود. مواد و روش ها: 15 موش صحرایی مادۀ باردار، شوک کف پا را (5 بار در روز و در شدت جریان 1 میلی آمپر و فرکانس 50 میلی هرتز با فواصل 3 دقیقه به مدت 2 ثانیه) بین روز 12 تا 18 از بارداری دریافت کردند. نوزادان متولد شده از این مادران در سه گروه درمان شامل شوک، شوک + سدیم بوتیرات 0/35 گرم در هر لیتر و شوک + سدیم بوتیرات 3/5 گرم در هر لیتر طبقه بندی شدند. نوزادان متولد شده از مادرانی که تحت هیچ شوکی در دوران بارداریشان نبودند، به عنوان گروه کنترل استفاده شدند. برای ارزیابی حافظۀ کاری آزمون ماز y در روزهای 30 و 60 پس از زایمان انجام شد. سپس سطح سرمی فاکتور رشد عصبی با elisa اندازه گیری شد. یافته ها: رفتار های تناوبی در گروه شوک به طور معنی داری کاهش یافت. یک افزایش معنی داری در گروه دریافت کنندۀ سدیم بوتیرات در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. به علاوه تجویز سدیم بوتیرات، سطح سرمی فاکتور رشد عصبی را افزایش داد. حافظۀ کاری و سطح سرمی فاکتور رشد عصبی در مدل استرس شوک کف پا کاهش یافت. نتیجه گیری: تجویز سدیم بوتیرات یک اثر محافظت کنندگی عصبی را احتمالأ از طریق افزایش فاکتور رشد عصبی نشان داد و ممکن است عملکرد شناختی نوزادان با استرس پیش از تولد را بهبود ببخشد.